Որդիս դեռ 1 տարեկան էր, երբ ստիպված եղա դուրս գալ աշխատանքի: Երեխայիս տատիկներն օգնել չէին կարող, և որոշեցի գտնել դայակի: Դիմեցի գործակալություն, որտեղ ինձ մի քանի տարբերակ առաջարկեցին:
Հանդիպեցի 3 կանանց հետ և արդյունքում ընտրեցի Էմմային:
Էմման 35 տարեկան էր, ուներ 2 դպրոցական երեխա, որոնց առանց ամուսնու էր մեծացնում: Մի քիչ հոգնած, բայց շատ բարի աչքեր ուներ: Ես որոշեցի նրան շանս տալ. նա ինձ շատ դուր եկավ:
Երբ գալիս էի տուն, շենքի մոտ նստած տատիկներն ասում էին, որ դայակն ամեն օր զբոսնում է երեխայի հետ նույն ժամին, փոքրիկը միշտ մաքուր է:
Մտնում էի տուն, ամեն ինչ հավաքված և մաքուր էր, Էմման ինքնակամ սկսել էր նաև ընթրիք պատրաստել, ինչի համար, բնականաբար, ես նրան հավելյալ գումար էի տալիս:
Մի օր ամուսնուս հետ պիտի գնայինք ռեստորան, որոշեցի ոսկե մատանիս դնեմ. փնտրեցի, բայց չգտա, կարծեցի, թե երեխան է ինչ-որ տեղ գցել: Բայց դրանից հետո մի քանի անգամ էլի նկատեցի, որ ինչ-որ իրեր են անհետացել, և որոշեցի տանը թաքնված տեսախցիկ տեղադրել:
Տեսախցիկի մասին հիշեցի միայն 3 օր անց: Միացրեցի ձայնագրությունները և քարացա. տեսածս ինձ ստիպեց արտասվել: Այդ հրեշը ծածկոցով փաթաթում և հարվածում էր փոքրիկիս, երևի նրա համար, որ հետքեր չմնան մարմնի վրա: Երեխաս պատժվում էր այն ժամանակ, երբ ինչ-որ բան էր գցում հատակին, կամ չէր ուտում…
Տեսա, թե նա ինչպես է բացում մեր դարակները, փորփրում, վերցնում որոշակի իրեր: Իսկ ամենասարսափելին այն էր, որ նա և իմ ամուսինը…սիրեկաններ էին…Նույն օրը երկուսին էլ դուրս շպրտեցի: Ամուսինս արդեն մի քանի օր նրա տանն է, բայց անդադար գալիս և զանգում է, ներողություն է խնդրում: Ասում է, իբր ինքը մեղավոր չէ, այդ Էմման է նրան դրդել գնալ այդպիսի քայլի:
Ես Էմմային դատի եմ տվել. միայն նրա համար, որ երեխայիս ցավեցրել է, նա չի կարող անպատիժ մնալ: Իսկ ամուսնուս երբեք հետ չեմ ընդունի, դավաճաններն իմ կյանքում տեղ չունեն:
